Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

muscas C

  • 1 Aquila non captat muscas

    Орел не ловит мух.
    Латинская пословица.
    Мы с Салмоном остались, но мой друг, уловив слова "береженое пузо", - а слова эти начали входить тогда в обиход, - пришел в ярость и хотел было броситься вслед за юношей, да хорошенько отчитать за дерзость; однако этому помешала плотно сбившаяся толпа, дружно выражавшая монаху свое сочувствие. - Умерьте, ваше преподобие, свой гнев, - сказал я, - пускай себе уходит дон Диего подобру-поздорову. - Ты прав, - ответил Салмон, - aquila non captat muscas. (Бенито Перес Гальдос, Наполеон в Чамартине.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Aquila non captat muscas

  • 2 Aquila non captat muscas

    Latin Quotes (Latin to English) > Aquila non captat muscas

  • 3 áquila no cápit muscas

       el águila lo caza moscas
       ◘ Empléase para indicar que un hombre superior no debe ocuparse en cosas inferiores, que debe despreciar pequeñeces.

    Locuciones latinas > áquila no cápit muscas

  • 4 musca

    musca, ae, f. (v. μυΐσκα, das Demin. v. μυια), die Fliege, I) eig., Sen. u.a.: muscarum et culicum multitudo, Amm.: muscas captare, Suet.: fugare muscas, Mart.: calvi momordit musca nudatum caput, Phaedr. – Sprichw., non posse videtur muscam excitare, wir »kein Wässerchen zu trüben«, Sen. apoc. 10, 2. – II) übtr., v. Neugierigen, Plaut. merc. 361: v. zudringlichen, ungebetenen Gästen, Plaut. Poen. 690: v. zudringlichen Menschen übh., puer, abige muscas, Cic. de or. 2, 247.

    lateinisch-deutsches > musca

  • 5 musca

    musca, ae, f. (v. μυΐσκα, das Demin. v. μυια), die Fliege, I) eig., Sen. u.a.: muscarum et culicum multitudo, Amm.: muscas captare, Suet.: fugare muscas, Mart.: calvi momordit musca nudatum caput, Phaedr. – Sprichw., non posse videtur muscam excitare, wir »kein Wässerchen zu trüben«, Sen. apoc. 10, 2. – II) übtr., v. Neugierigen, Plaut. merc. 361: v. zudringlichen, ungebetenen Gästen, Plaut. Poen. 690: v. zudringlichen Menschen übh., puer, abige muscas, Cic. de or. 2, 247.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > musca

  • 6 Musca

    1.
    musca, ae, f. [Sanscr. makshikà, a fly; Gr. muia, of which musca, mhuiska, may be a dim. form; cf. Germ. Mücke; Engl. midge, musquito], a fly, Varr. R. R. 3, 16:

    puer, abige muscas,

    Cic. de Or. 2, 60, 247:

    muscas fugare,

    Mart. 3, 82, 12:

    muscas captare ac stilo praeacuto configere (solebat Domitianus),

    Suet. Dom. 3.— Transf., of troublesome persons.—So of inquisitive, prying people, Plaut. Merc. 2, 3, 26;

    of obtrusive, unbidden guests,

    id. Poen. 3, 3, 76.
    2.
    Musca, ae, m., a Roman surname, Cic. Att. 12, 40, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Musca

  • 7 musca

    1.
    musca, ae, f. [Sanscr. makshikà, a fly; Gr. muia, of which musca, mhuiska, may be a dim. form; cf. Germ. Mücke; Engl. midge, musquito], a fly, Varr. R. R. 3, 16:

    puer, abige muscas,

    Cic. de Or. 2, 60, 247:

    muscas fugare,

    Mart. 3, 82, 12:

    muscas captare ac stilo praeacuto configere (solebat Domitianus),

    Suet. Dom. 3.— Transf., of troublesome persons.—So of inquisitive, prying people, Plaut. Merc. 2, 3, 26;

    of obtrusive, unbidden guests,

    id. Poen. 3, 3, 76.
    2.
    Musca, ae, m., a Roman surname, Cic. Att. 12, 40, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > musca

  • 8 abigo

    ăbĭgo (ăbăgo), ĕre, ēgi, actum - tr. - [st2]1 [-] chasser, renvoyer, éloigner. [st2]2 [-] pousser devant soi, emmener, détourner, voler. [st2]3 [-] expulser, faire disparaître, dissiper.    - abigere ab (ex) aedibus, Plaut.: chasser de la maison.    - uxorem abigere: renvoyer sa femme, répudier sa femme.    - abigere curas, Hor.: bannir les soucis.    - abigere morsus, Plin.: guérir les morsures.    - abigere gregem: pousser devant soi un troupeau.    - Herculem in ea loca boves mira specie abegisse memorant, Liv. 1, 7: on raconte qu'Hercule avait conduit dans cet endroit des boeufs d'une beauté remarquable.    - puer, abige muscas, Cic. de Or. 2, 247: esclave, chasse les mouches.    - partum (fetum) abigere: expulser le foetus, faire avorter, avorter.    - voir abactus.
    * * *
    ăbĭgo (ăbăgo), ĕre, ēgi, actum - tr. - [st2]1 [-] chasser, renvoyer, éloigner. [st2]2 [-] pousser devant soi, emmener, détourner, voler. [st2]3 [-] expulser, faire disparaître, dissiper.    - abigere ab (ex) aedibus, Plaut.: chasser de la maison.    - uxorem abigere: renvoyer sa femme, répudier sa femme.    - abigere curas, Hor.: bannir les soucis.    - abigere morsus, Plin.: guérir les morsures.    - abigere gregem: pousser devant soi un troupeau.    - Herculem in ea loca boves mira specie abegisse memorant, Liv. 1, 7: on raconte qu'Hercule avait conduit dans cet endroit des boeufs d'une beauté remarquable.    - puer, abige muscas, Cic. de Or. 2, 247: esclave, chasse les mouches.    - partum (fetum) abigere: expulser le foetus, faire avorter, avorter.    - voir abactus.
    * * *
        Abigo, abigis, pen. cor. abegi, pen. prod. abactum, abigere. Chasser arriere.
    \
        Non viua vesperi, nisi illam a me scelestam abigam. Plaut. Je puisse mourir devant qu'il soit nuict, si je ne chasse ceste meschante arriere de moy.
    \
        A cibo abigere. Plaut. Engarder de manger.
    \
        Abigere aliquo, pro Ablegare. Plaut. Abegit vir meus olim ipse ad mercatum Rhodum, filium. Il a chassé son filz à Rhodes en marchandise.
    \
        Abigere, pro Arcere. Plaut. Abigam iam ego illum aduenientem ab aedibus. Je le garderay d'approcher de la maison.
    \
        Pecora abigere. Faire mestier de desrober et emmener le bestiail.
    \
        Abigere pecus, sine vi, aut furto dicimus. Varr. Mener paistre aux champs.
    \
        Abigere translatum ad res incorporeas: vt Abigere fastidium, lassitudinem. Plin. Plaut. Chasser, oster.
    \
        Abigere partum, vel foetum. Cic. Plin. Colu. Faire avorter.
    \
        Inula abigit venenatorum morsus. Plin. Elle guarit, etc. Elle remedie à la morsure, etc.

    Dictionarium latinogallicum > abigo

  • 9 musca

    musca, ae, f. [st2]1 [-] mouche. [st2]2 [-] un homme curieux, un importun, un parasite, un pique-assiette.    - [gr]gr. μυἱσκα -- μυῖα: mouche - angl. mosquito: moustique.    - puer, abige muscas, Cic.: esclave, chasse les mouches.    - non posse videtur muscam excitare, Sen. (prov.): il semble incapable de déranger une mouche (il ne peut pas, semble-t-il, faire de mal à une mouche).
    * * *
    musca, ae, f. [st2]1 [-] mouche. [st2]2 [-] un homme curieux, un importun, un parasite, un pique-assiette.    - [gr]gr. μυἱσκα -- μυῖα: mouche - angl. mosquito: moustique.    - puer, abige muscas, Cic.: esclave, chasse les mouches.    - non posse videtur muscam excitare, Sen. (prov.): il semble incapable de déranger une mouche (il ne peut pas, semble-t-il, faire de mal à une mouche).
    * * *
        Musca, muscae. Une mousche.

    Dictionarium latinogallicum > musca

  • 10 puer

    pŭĕr, ĕri, m. et qqf. f.    - forme prim. pover, d'où por dans Marcipor, etc. Il arch. puerus Prisc. 6, 41 II voc. puere Caecil. Com. 100 ; Plaut. Most. 947, etc. II gén. plur. puerum Plaut. Truc. 763. [st1]1 [-] enfant [garçon ou fille].    - pueri, orum: les enfants (au point de vue de l'âge). [] liberi, ōrum: les enfants (par rapport aux parents).    - regis Antiochi filii pueri, Cic. Verr. 4, 61: fils encore enfants du roi Antiochus.    - puer Saturni filia, Andr. d. Prisc. 6, 42: petite enfant de Saturne.    - a puero, Cic. Fam. 13, 16, 4 ; Ac. 2, 8 ; Br. 104 ; [ou avec verbe au pl.] a pueris, Cic. de Or. 1, 2: dès l'enfance.    - ex pueris excedere, Cic. Arch. 4: sortir de l'enfance. [st1]2 [-] jeune homme [jusqu'à 17 ans].    - mais puer egregius, Cic. Fam. 12, 25, 4: enfant remarquable, désigne Octave qui a 19 ans]. --- cf. Cic. Phil. 4, 3.    - puer désigne Pallas, Virg. En. 11, 42. [st1]3 [-] enfant, fils.    - puer tuus, Virg. En. 4, 94: ton fils [Cupidon].    - Latonae puer, Hor. O. 4, 6, 37: fils de Latone.    - cf. Hor. O. 1, 32, 10 ; P. 83; 185. [st1]4 [-] célibataire.    - Ov. F. 4, 226. [st1]5 [-] familier garçon, gars.    - puer, Ter. Ad. 940: mon garçon.    - est leporum differtus puer ac facetiarum, Catul. 12: c'est un garçon passé maître en matière de goût et de plaisanteries. [st1]6 [-] esclave, serviteur.    - puer, abige muscas, Cic. de Or. 2, 60: esclave, chasse les mouches.    - cena ministratur pueris tribus, Hor. S. 1, 6, 116: trois esclaves servent le dîner.    - Plaut. Most. 1, 3, 150; Cic. Rosc. Am. 28, 77; Nep. Att. 13, 3; Juv. 11, 59; Dig. 50, 16, 204. [st1]7 [-] page.    - pueri regii, Liv. 45, 6, 7: pages royaux [de familles nobles].    - cf. Curt. 5, 1, 42 ; 5, 2, 13.    - unus ex pueris regiis, Curt.: un des pages du roi.
    * * *
    pŭĕr, ĕri, m. et qqf. f.    - forme prim. pover, d'où por dans Marcipor, etc. Il arch. puerus Prisc. 6, 41 II voc. puere Caecil. Com. 100 ; Plaut. Most. 947, etc. II gén. plur. puerum Plaut. Truc. 763. [st1]1 [-] enfant [garçon ou fille].    - pueri, orum: les enfants (au point de vue de l'âge). [] liberi, ōrum: les enfants (par rapport aux parents).    - regis Antiochi filii pueri, Cic. Verr. 4, 61: fils encore enfants du roi Antiochus.    - puer Saturni filia, Andr. d. Prisc. 6, 42: petite enfant de Saturne.    - a puero, Cic. Fam. 13, 16, 4 ; Ac. 2, 8 ; Br. 104 ; [ou avec verbe au pl.] a pueris, Cic. de Or. 1, 2: dès l'enfance.    - ex pueris excedere, Cic. Arch. 4: sortir de l'enfance. [st1]2 [-] jeune homme [jusqu'à 17 ans].    - mais puer egregius, Cic. Fam. 12, 25, 4: enfant remarquable, désigne Octave qui a 19 ans]. --- cf. Cic. Phil. 4, 3.    - puer désigne Pallas, Virg. En. 11, 42. [st1]3 [-] enfant, fils.    - puer tuus, Virg. En. 4, 94: ton fils [Cupidon].    - Latonae puer, Hor. O. 4, 6, 37: fils de Latone.    - cf. Hor. O. 1, 32, 10 ; P. 83; 185. [st1]4 [-] célibataire.    - Ov. F. 4, 226. [st1]5 [-] familier garçon, gars.    - puer, Ter. Ad. 940: mon garçon.    - est leporum differtus puer ac facetiarum, Catul. 12: c'est un garçon passé maître en matière de goût et de plaisanteries. [st1]6 [-] esclave, serviteur.    - puer, abige muscas, Cic. de Or. 2, 60: esclave, chasse les mouches.    - cena ministratur pueris tribus, Hor. S. 1, 6, 116: trois esclaves servent le dîner.    - Plaut. Most. 1, 3, 150; Cic. Rosc. Am. 28, 77; Nep. Att. 13, 3; Juv. 11, 59; Dig. 50, 16, 204. [st1]7 [-] page.    - pueri regii, Liv. 45, 6, 7: pages royaux [de familles nobles].    - cf. Curt. 5, 1, 42 ; 5, 2, 13.    - unus ex pueris regiis, Curt.: un des pages du roi.
    * * *
        Puer, pueri, pen. corr. m. g. Virgil. Enfant.
    \
        Magni pueri. Horat. Riches, et de grosse maison.
    \
        Puer. Cic. Serviteur.

    Dictionarium latinogallicum > puer

  • 11 abigo

    ab-igo, ēgī, āctum, ere [ ago ]
    1) перегонять (greges ovium abiguntur ex Apulia in Samnium aestivatum Vr)
    2)
    а) отгонять ( muscas C); изгонять ( aliquem ab aedibus Pl); прогонять ( aliquem ab janua Pl); угонять, похищать ( pecus C)
    б) уносить, убирать ( procul faces Ap); разгонять, рассеивать ( curas H)

    Латинско-русский словарь > abigo

  • 12 venor

    vēnor, ātus sum, ārī depon.
    2) гоняться, ловить, домогаться (laudem alicujus rei rhH.)
    v. oculis aliquem Ph — пленять кого-л. (своими) глазами
    stultitia est venatum ducere invītas canes погов. Pl — бессмысленно вести собак на охоту насильно. — см. тж. venans

    Латинско-русский словарь > venor

  • 13 De minimis non curat praetor

    Претор не занимается пустяками.
    Латинская пословица.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > De minimis non curat praetor

  • 14 Орел не ловит мух

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Орел не ловит мух

  • 15 abigo

    ab-igo, ēgi, āctum, ere (ab u. ago), wegtreiben, -jagen, vertreiben, a) leb. Wesen: α) übh.: greges ovium ex Apulia in Samnium aestivatum, Varr. r.r. 2, 1, 16: in stabula solent equas abigere, Varr. r.r. 2, 10, 1. – β) gewaltsam vertreiben, forttreiben, verjagen, fortjagen, volucres et feras, Cic.: muscas, Cic.: uxorem, verstoßen, Suet.: alqm rus, Ter.: anseres de frumento, Plaut.: alqm ab ianua, Plaut.: abigi ab ludis, ab sede piorum, Liv. – γ) diebischerweise, raubend wegtreiben, pecus, Cic.: praedas hominum pecorumque, Liv.: eorum pecora in suos fines, Hyg. – δ) abtreiben, partum, Tac.: partum sibi medicamentis, Cic.: fetum, Col. u. Suet. – b) Lebl., vertreiben, verscheuchen, verbannen, nubes, Plin.: fastidium, Plin.: pestem ab alqo, Enn.: curas, pauperiem epulis regum, Hor.: quaedam abigo menti, Sil.: conscientiā abigi, abgeschreckt werden, Hor. – abacti oculi, tiefliegende Augen, Stat.: nox abacta, vertriebene, Verg.

    lateinisch-deutsches > abigo

  • 16 capto

    capto, āvī, ātum, āre (Intens. v. capio), nach etw. fahnden, mit Eifer, Verlangen nach etw. greifen, haschen, schnappen, auf etw. Jagd machen, I) eig.: feras, Verg.: muscas, Suet.: leporem laqueo, Hor.: colla lacertis, Ov.: auras, Verg. – II) übtr.: A) im allg., eifrig nach etw. streben, verlangen, trachten, auf etw. passen, etw. ablauern, zu erschleichen suchen, sermonem alcis, belauschen, Plaut.: sonitum aure admotā, horchen auf usw., Liv.: pulsum venarum et momenta, auf die einzelnen Pulsschläge lauschen, Apul.: assensionem alcis, Cic.: occasionem, Cic.: frigus, Verg.: somnos, Col.: benevolentiam, Cic.: gloriam, Ov. u. Lact.: plausus, risus, Cic.: pretia annonae (hohe Getreidepreise), Ambros.: cenas divitum, Petr.: observes filium, quid agat, quid cum illo consili captet, was für Ränke er mit jenem spinnt, Ter. Andr. 170. – m. folg. Infin., Ov. met. 10, 58. Phaedr. 4, 8, 6. Col. 8, 11, 2. Liv. ep. 88 u. 103. – mit folg. indir. Fragesatz, variis captare ominibus an etc., zu erfahren wünschen, Suet. Tib. 14, 2. – m. folg. ne u. Konj., Petr. 141, 11. – B) insbes.: 1) jmd. od. etw., bes. auf listige Weise, zu fangen-, zu gewinnen suchen, alqm, Cic. u.a.: caute mihi captandum est cum illo (st. captandus est ille), Plaut.: alqm impudicitiae, d.i. zu überführen suchen, Plaut.: insidiis hostem, Liv.: Boeotorum gentem captatam (sc. ad foedus) Philippo, Liv.: verba, sophistisch deuten, ICt.: captabunt in animam iusti, werden den Seelen der Gerechten nachstellen, Vulg. psalm. 93, 21: inter se perite captantium lusus, Sen. ep. 102, 2. – 2) captare testamenta, Erbschleicherei treiben, erbschleichen, Hor. sat. 2, 5, 23. Sen. de ben. 6, 38, 3: u. so c. hereditatem, Ulp. dig. 29, 6, 1 pr.: captare alqm, bei jmd. erbschleichen, Mart. 6, 63, 1. Plin. ep. 2, 20, 7. Iuven. 16, 56: aut captantur aut captant, sie sind Erbbeschlichene od. Erbschleicher, Petr. 116, 6. – / Depon. Nbf. captor, āri, Augustin. serm. 109, 2 ed. Mai.

    lateinisch-deutsches > capto

  • 17 configo

    cōn-figo, fixi, fixum, ere, I) zusammenstechen = durch Nägel, Stifte zusammenheften, zusammennageln, a) = zwei Dinge aneinander heften, aneinander nageln (mit u. ohne inter se), sublaminas inter se, Cato r. r. 21, 3: transversaria tigna, Vitr. 10, 6, 3. – b) aus mehreren Stücken durch Nägel zusammenfügen, unser zusammennageln, turres ambulatorias, Auct. b. Alex.: transtra pedalibus in altitudinem trabibus confixa clavis ferreis digiti pollicis crassitudine, Caes. – mit ex u. Abl., ex tabulis arca compacta et confixa, Vitr. – II) bestechen, a) = mit Nägeln, Stiften beschlagen, robustam tabulam aculeis, Col. 7, 3, 5. – b) = durchbohren, α) eig., m. Abl. womit? filios suos sagittis, Cic.: patruum iaculis, Val. Max.: capras sagittis, Cic.: muscas stilo praeacuto, Suet.: u. (im Bilde) confixus fortunae telis iniquis, Ov. – ohne Abl. womit? zB c. cervam, niederschießen, Liv.: c. destinatum, das Ziel treffen, Dict. Cret.: confixi conciderunt, Nep.: confixi a sociis, Verg.: confixum facere (zweideutig), Lucil. sat. fr. inc. 67 ( bei Cic. de or. 2, 255): u. sprichw., cornicum oculos c., unser »den Krähen die Augen aushacken«, d.i. selbst die Vorsichtigsten täuschen, Cic. Mur. 25. – β) übtr., ducentis confixus senatus consultis, von zw. S. durchbohrt (= in seinen Bestrebungen gelähmt), Cic.: meminerant eius sententiis confixum Antonium, Cic.: ubi confixus (festgebannt) desides? Afran. com. fr. – / Ungew. Partiz. confictus, Scaur. fr. b. Diom. 377,12.

    lateinisch-deutsches > configo

  • 18 contraho

    con-traho, trāxī, tractum, ere, zusammenziehen, beiziehen, I) vereinigend: 1) eig.: a) zusammen-, beiziehen = ziehend vereinigen, von lebl. Subjj., pituitam, semen, Cels. – mit in u. Akk., umorem in caput, Cels.: aquam intus in uterum, Cels.: in se caliginem, Plin.

    b) zusammenziehen, beiziehen = versammeln, sammeln, vereinigen, gew. leb. Wesen (Ggstz. dissipare, dispergere), captivos, Liv.: agrestes, Ov.: serpentes, Plin.: muscas, Plin.: undique fontes, Ov.: iumenta et camelos a Susis, Curt. – dispersos cives in unam urbem, Val. Max. – v. lebl. Subjj., contraxit eos non officii modo cura, sed etiam studium spectaculi, Liv. – Insbes.: α) (als milit. t. t.) Truppen, Schiffe usw. beiziehen, an sich ziehen, u. (mit u. ohne in unum locum, in unum) auf einen Punkt zusammenziehen, vereinigen, konzentrieren, auxilia, Suet. u. Iustin.: exercitum, Vell.: copias, Nep.: equitum et peditum copias, Pompei. in Cic. ep.: praesidia, quae in Umbria sunt, Pompei. in Cic. ep.: naves circiter LXXX cogere contrahereque, Caes.: magnam classem, Nep. – copias subito, Nep., celeriter, Nep. – undique exercitum, Liv., omnes copias, Curt., naves, Liv., od. auxilia a finitimis, Iustin.: ex omnibus oppidis copias, Pompei. in Cic. ep.: ex finitimis regionibus cohortes ex delectibus Pompeianis, Caes. – auxilia in Graecia, Iustin.: copias ad Bononiam, Suet. – illuc od. eo suas copias, Nep.: onerarias naves ex omni Graeciae ora eodem, Liv.: Luceriam omnes copias, Cic.: Veios ingentem exercitum, Liv.: in una castra decem legiones, Vell.: exercitum od. impedimenta in unum locum, Caes. u. Liv.: omnes od. omnia in unum, Liv. u. Cic.: dispersos milites in unum, Sall. – veteranos in suum auxilium, Suet.: naves ad exercitum traiciendum, Liv. – β) zur Unterredung, zur Beratung, zur Versammlung zusammenbringen, versammeln, kommen lassen, Scipionem et Hasdrubalem ad colloquium dirimendarum simultatium causā, Liv. – domum fidissimos amicorum, Iustin.: praefectos copiarum in praetorium, Curt.: in unum omnes copias ducesque, Liv. – bes. den Senat (b. Cic. cogere), pauci tantum patrum, quos casus obtulerat, contracti a consulibus, Liv.: senatus (Romanus) edicto contrahitur, Val. Max.: c. senatum (= βουλήν) in gymnasio, Iustin.: decuriones, Plin. ep. – γ) zu einer Korporation vereinigen, verbinden, ii, qui in idem contracti fuerint, Traian. in Plin. ep. 10, 34 (43), 1.

    c) einsammelnd zusammenbringen, zusammentragen, sammeln, omnis generis commeatum, Suet.: aurum, Plin.: exemplaria, Suet.: haec vetera (diese alten Schriftstücke), Tac. dial.: undique libros, Suet.: plures domos emptionibus per procuratores, Vell. – Insbes.: α) Früchte usw. zusammen-, einbringen, einheimsen, apes mella contrahunt, Plin.: venenum aliud ex radicibus herbarum contrahitur (vegetabilisches), aliud ex animalibus mortiferis reservatur (animalisches), Ps. Quint. decl. – β) Geld zusammenbringen, aufbringen, einnehmen, bes. als Erlös, c. pecuniam (Ggstz. erogare), Val. Max. – m. ex u. Abl., pecunia per quaestorem populi Romani ex praeda vendita contracta, Gell.: pecuniam ex viatico amicorum ipsiusque Caesaris, Tac.: ex pretio viridis olei plus quam multitudine mali nummorum contrahitur, Col. – m. Dat. (wozu?), pecuniam, quam tuae saluti contraxeram, Sen.

    2) übtr.: a) Gemüter zusammenbringen, in der Zuneigung vereinigen, contrahit celeriter similitudo eos, Liv.: illa (Venus) rudes animos hominum contraxit in unum, Ov.

    b) eines Verbindung zusammenbringen, herbeiführen, α) eine freundschaftliche od. verwandtschaftliche knüpfen, eingehen, v. lebl. Subjj., c. amicitiam, Cic. de amic. 48 u. (mit Ggstz. dissipare discordiam) Cic. de amic. 24: vinculum amicitiae, Val. Max. 4, 7 in. – v. Pers., c. matrimonium (Ggstz. matrimonium solvere, dimittere), Iustin. u. Suet.: affinitas inter Caesarem et Pompeium contracta nuptiis, Vell. – β) eine geschäftliche Verbindung eingehen, abschließen, in etw. sich einlassen, rem, rationem, negotium, Cic.: emptionem ac venditionem, ICt.: res contractae, Verträge, Cic.: male contractae res, mißliche Umstände, in die wir verfangen sind, Cic. – m. cum u. Abl. od. m. inter se, cum multis res rationesque contractae, Geschäfts- u. Handelsverbindungen, Cic.: c. magnam rationem cum Mauritaniae rege, Cic.: c. nihil cum alqo, sich mit jmd. nichts zu schaffen machen, Cic.: res inter se c. emendo, vendendo, mutuum dando, Liv. – u. ohne Objekt, is qui od. ii quibuscum contrahebat, sich (in ein Geschäft) einließ, Cic.: neque si tecum agas aliquid neque si cum altero contrahas, vacare officio potes, Cic.

    c) einen Zustand jmdm. od. sich zuziehen, herbeiführen, verwirken, α) übh.: aes alienum u. aes alienum novum, Cic.: aes alienum in popina, Cic., od. luxu, Curt.: aes alienum cum creditore, Sen. – a nostra persona benevolentiam, von seiten unserer Person W. gewinnen, Cornif. rhet.: bellum, Liv.: alci od. sibi bellum cum alqo, Liv.: causas bellorum et bella, Mela. – causam certaminis cum alqo, Liv.: mortis sibi causam, Plin.: contracto iam inter Aetolos et Trallos certamine, sich entsponnen hatte, Liv.: clades suā temeritate contracta, Liv.: c. culpam, ICt. (u. so ea est contracta a nobis culpa, ut etc., Cic. ad Att. 11, 24, 1). – in maximis lucris paulum aliquid damni (v. Kaufhandel), Cic. – inimicitias domui, Quint.: plurimum invidiae alqā re, Suet.: numinis iram sibi, Ov. – aliquid litigii inter hos duos, Plaut.: lites, Plaut. u. Cic. – malum culpā, Cic.: molestias liberalitate suā, Cic. – necessitates ad bellum cum Romanis, Liv.: contrahitur mihi negotium, ich werde in Verlegenheit gebracht, Cic.: c. nefas celanda effando, Liv.: c. noxam, Schaden nehmen, Col. u. Apul.: odium hoc facinore, Vell.: tantum odium immoderati imperii crudelitate, Iustin. – incerti, morando an veniendo plus periculi contraherent, Liv.: conscientia contracti culpā periculi, Liv.: c. peregre habitando in singulas noctes tantum sibi reique publicae piaculi, verwirken, Liv.: c. sibi poenam, Hirt. b. G.: c. porcam, als Strafe verwirken, Cic. – c. rixam ex occursu, Vell. – v. lebl. Subjj., si mercatura quaestuosa in maximis rebus aliquid damni contraxerit, Cic.: apud Lacedaemonios virtus Alcibiadis plus invidiae quam gratiae contraxit, Iustin.: eiusmodi res et invidiam contrahunt in vita et odium in oratione, si inconsiderate tractes, Cornif. rhet.: si causae turpitudo contrahet offensionem, Cic.: illa, quae rabie contracta toleravimus, Sall. fr. – β) physische Übel zuziehen, herbeiführen, αα) an andern, v. lebl. Subjj., multorum dierum inopia contraxerat pestem, Iustin.: tristitia, quam videtur bilis atra contrahere, Cels. – ββ) an sich, sich zuziehen, v. Pers., stranguriae morbum, Plin.: cruditatem illic (dort = beim Mahle), Quint.: valetudinem adversam ferventissimis aestibus, Plin. ep.: dolor capitis vel vino vel cruditate contrahitur, Cels.: tussis multis modis contrahitur, Cels. – c. morbum ex aegritudine od. ex dolore, Iustin.: causam valetudinis ex profluvio alvi, Suet.: saginam corporis et valetudinem oculorum ex nimia luxuria, Iustin. – v. Lebl., situm aut mucorem (v. Essig), Col.: ne situ penora mucorem contrahant, Col.

    II) nach innen, verkürzend, verengernd, verdichtend zusammenziehen, 1) eig.: a) verkürzend zusammenziehen, einziehen, α) die Gliedmaßen usw. am Körper, αα) übh.: c. membrum (Ggstz. porrigere, extendere, Cic. u. Cels.: collum, cerviculam (Ggstz. tendere, extendere), Cic. u. Quint.: supercilia (Ggstz. remittere), Quint.: manum celeri motu (Ggstz. explicare), Quint.: tres digitos (Ggstz. explicare), Quint.: medium digitum in pollicem explicitis tribus, Quint.: digitos in pugnum, Plin.: crura, Ov.: brachia alci, für jmd. (um ihm Platz zu machen), Verg.: labra nimium, Cels.: rictum, Lact.: frontem, in Falten ziehen, vor Unwillen, Kummer usw. (Ggstz. frontem exporrigere, explicare, remittere; zuw. auch Ggstz. gaudere), Plaut., Cic., Quint. u. Plin. ep.: u. so vultum, Ov. – bina cornua, v. den Schnecken (Ggstz. protendere), Plin.: pinnarum oculos in acervum, v. Pfau (Ggstz. expandere colores), Plin.: habiliora sunt corpora, quae in arma (Rüstung) sua contrahi possunt (sich einschnüren lassen), quam quae superfunduntur (darüber hinausgehen), Sen. – u. se contrahere, sich zusammenziehen, sich verengern, zB. contrahit se millepeda tactu, Plin.: u. (Ggstz. se dilatare) tum pulmones se contrahunt aspirantes tum respiratu dilatant, Cic. – u. Passiv contrahi medial, sich zusammenziehen, sich verengern, nervi musculique contrahuntur (Ggstz. in suum locum veniunt), Cels.: contrahitur rictus, Ov.: cum spiritus (Atem) timore contrahitur, Sen.: u. Ggstz. dilatari, zB. stomachi partes eae, quae sunt infra id quod devoratur, dilatantur; quae autem supra, contrahuntur, Cic.: u. Ggstz. diffundi, zB. tumor frigore omni contrahitur, calore diffunditur, Cels.: und Ggstz. distendi (aufgetrieben werden), ovis sanguinariam herbam pasta toto ventre distenditur contrahiturque, Col. – contractum aliquo morbo bovis cor, Cic. de div. 2, 37. – contractum genibus tangas caput, so das du zusammengekauert mit den Knien den K. berührst, Hor. sat. 2, 7, 61: und so gravissimo frigore solus atque contractus vigilabit in lectulo, Hieron. epist. 53 (dagegen Hor. ep. 1, 7, 12 contractus leget, eingezogen, ungestört). – ββ) (besond. als mediz. t. t.) krampfhaft zusammenziehen, einziehen, bes. Passiv contrahi medial = sich zusammenziehen, sich einziehen, sich vor Krampf krümmen, sowohl momentan, saepe crura manusque contrahuntur, Cels.: ubi aegro crura contrahuntur, Cels.: contractis membris clamitans se vivere, Suet. – als dauernd, nervi qui contrahuntur, gelähmte Sehnen, Cels.: contracti aliquo morbo nervi, Cels.: recenti cicatrice contracti articuli, Cels.: contracti cruris aridi nervi, Sen. – Partiz. subst., contractī, ōrum, m., Gelähmte, Arnob. 1, 48. – β) andere Ggstde.: αα) übh.: appropinquante manu folia (v. einem Kraute), Plin.: arcum, spannen, Iuven. – ββ) als naut. t. t., c. vela, die S. einziehen, reffen, bildl. = sich im Glücke mäßigen, s. Cic. ad Att. 1, 16, 2. Quint. 12. prooem. § 4. Hor. carm. 2, 10, 23. – γγ) als t. t. der Baukunst, zusammenziehen, verjüngen, columnam, Vitr. 4, 3, 4 (vgl. 3, 3, 12 u. 4, 7, 2): pyramis XXIV gradibus in metae cacumen se contrahens, Plin. 36, 31.

    b) verdichtend zusammenziehen, α) Wunden usw., vulnera, cicatrices, Plin.: fibulae oras vulneris paulatim contrahunt, Cels. – β) den Stuhlgang hart machen, verstopfen (Ggstz. solvere), alvum, ventrem, Cels.: in senectute alvus contrahitur, tritt Verstopfung ein, Cels. – γ) Gliedmaßen starr-, steif machen, v. Frost, Todeskälte, gew. Partiz. contractus = starr, steif, digitus torpens contractusque frigore, taub u. steif durch Fr., Suet.: vermes rigore contracti decidunt, Col.: mori contractam cum te cogunt frigora (die Mücke im Winter), Phaedr. – u. v. Frost selbst, contracto frigore pigrae, träg von starren- der Kälte (von den Bienen), Verg. georg. 4, 259; vgl. pigrum est enim contractumque frigus, Sen. de ira 2, 19, 2. – δ) eine Flüssigkeit zusammenziehen, gerinnen machen, lac, Plin.: sanguinem, v. der Furcht (Ggstz. diffundere), Gell.

    2) übtr.: a) räumlich zusammenziehen, verkürzen, verengern, diffunditur mare latissimum iterumque contrahitur, Mart. Cap.: c. castra (milit. t. t., auch mit dem Zusatz in exiguum orbem), Caes. u. Liv.: lacum, Plin. ep.: spatia orae magis magisque (v. Hispanien), Mela: contracta aequora iactis in altum molibus, Hor.: c. lucis iter (v. der Sonne), Prop.: orbem (v. Monde), Ov.: umbras (v. Tage), Ov.: horrida tempestas contraxit caelum, verengte (für den Augenschein) den Horizont, d.i. umhüllte, umnachtete den H., Hor. epod. 13, 1.

    b) der Zeitdauer nach verkürzen, abkürzen (Ggstz. extendere), tempus epulandi, Plin. pan.: tempora dicendi, Quint.

    c) Rede u. Schrift zusammenziehen, zusammenfassen, verkürzen, kürzer sprechen, kurz ausdrücken, kurz fassen (Ggstz. extendere, dilatare), poëta inusitatius contraxerat meûm factûm pro meorum factorum, Cic.: orationem aut ex verbo dilatare aut in verbum contrahere, Cic.: sit nonnumquam summittenda et contrahenda oratio, Quint.: c. nomina, verba, Cic.: mollia vocabula et Graeca ad lenitatem versus contrahere, extendere, inflectere (v. Homer), Plin. ep.: ut breviter contraham summam, Quint.: rerum notitia in artum contracta, Vell.: c. praecepta in unum, Ov.: quaelibet ex iis artibus in paucos libros, Quint.: opus in minores gyros, Stat.

    d) dem numerischen usw. Umfang nach in die Enge zusammenziehen, einschränken, beschränken, ermäßigen, α) übh.: c. universitatem generis humani eamque gradatim ad pauciores, postremo deducere ad singulos, Cic.: ea contrahere in angustumque deducere, Cic. – u. scherzh., res tuae ita contractae, ut ›nec caput nec pedes‹, zusammengewickelt (= verwickelt), Cic. ep. 7, 31, 2. – β) Affekte: appetitus omnes contrahere sedareque, Cic.: cupidinem, Hor.

    e) Gemüt, Herz, Mut einengen, beengen, beklommen machen, pressen, c. animum (Ggstz. remittere), Cic.: animum c. ac demittere, Cic.: cui non animus formidine divûm contrahitur? Lucr.: cuius non contractum sollicitudine animum illius argutiae (kluge Einfälle) solvant? Sen. – u. übtr. auf die Pers., tum (sol) quasi tristitiā quādam contrahit terram tum vicissim laetificat, Cic.: ut et bonis amici (des Fr.) quasi diffundantur et incommodis contrahantur, daß man sich (das Herz) sowohl durch das Glück des Freundes erweitert als durch seine Unannehmlichkeiten beengt fühlt, Cic.

    lateinisch-deutsches > contraho

  • 19 exeo

    ex-eo, iī, (selten īvī), itum, īre, I) intr. herausgehen, weggehen, ausziehen, v. Soldaten usw. = ausrücken, -marschieren (Ggstz. introire, intrare, auch manere), A) eig.: 1) v. leb. Wesen, Wagen usw.: exi, exi, exi, inquam, ocius, Plaut.: dum exeo, Ter.: ex. hinc, Nep.: istāc per hortum, Plaut.: hinc ab Thaide, Ter.: de triclinio, Cic.: de finibus suis, Caes.: de navi, Cic., od. ex navi, Nep., sich ausschiffen: ex oppido (v. einem Wagen), Cic.: e patria, Cic.: domo, Cic.: castris, Caes.: statione, Verg.: extra vallum, Liv.: cornicem a cauda (mit dem Schw. voran) de ovo exire, Plin. – m. Ang. wohin? foras e villa, Varro: in provinciam, Caes.: in terram, Cic.: in aciem, Liv.: ad pugnam, Liv.: ad alqm, Ter. – m. 1. Supin., praeterea habere locum ante se, quo pastum exeant (pavones) diebus apricis, Varro r.r. 3, 6, 4: ex. deambulatum in hortos muris contiguos, Augustin. conf. 8, 6: ex. praedatum in Hernicorum agros od. in agrum Romanum, Liv. 4, 36, 4 u. 6, 21, 6. – m. Infin., eximus intus ludos visere huc in via nuptiales, Plaut. Cas. 855; vgl. Hygin. fab. 88. p. 85, 4 Schm. Stat. Ach. 1, 288. – Passiv unpers., exitur foras, Ter.: quā in novam viam exitur, Varro LL.: non posse clam exiri, Caes.: nollem huc exitum, ich wollte, ich wäre nicht herausgegangen, Ter.: Partiz. subst., exeuntes (Ggstz. intrantes), Col. 1, 6, 6. – Prägn., a) sich ausschiffen, Ostiae commodius eum exire posse, Cic. – b) abreisen, ausziehen, ausrücken, ausmarschieren, auslaufen, abfahren (zu Schiffe), Cic., Caes. u. Liv.: extra vallum, Liv. – 2) v. Lebl.: a) von Flüssigkeiten, herauskommen, -fließen, ut multis e visceribus sanguis exeat, Poëta bei Cic.: veterem exire cruorem passa, Ov. – bes. von Gewässern = austreten, aggeribus ruptis cum spumeus amnis exit, Verg. – u. = ausfließen, münden, in Scythicum sinum, Mela: per septem portus in maris aquas, Ov. – b) aus der Urne (beim Losen) herauskommen, exiit sors, Cic.: exit nomen, Cic.: prägn., von der Pers., sortes sane convivales scriptas in coclearibus habuit tales, ut alius exierit ›decem camelos‹, alius ›decem muscas‹, daß der eine herauskam mit zehn K. usw., Lampr. Heliog. 22, 1. – c) hervorkommen, -keimen, ausschlagen, de stamine pampinus exit, Ov.: quae (arbor) stirpibus exit ab imis, Verg.: folia a radice exeunt, Plin. – d) zum Vorschein kommen, hervorgehen, v. künstlichen Erzeugnissen, currente rotā cur urceus exit? Hor.: cum ipsis vocibus naturaliter exeunt gestus, Quint. – e) aus dem Munde hervorgehen, von Worten usw., ex ore, Cic. u. Nep.: maligna et vix exeuntia verba, Sen. – f) auslaufen, v. Örtl., artius exit in spatium (Bosporus Thracicus), Mela. – g) emporsteigen, -ragen, v. Pers., curribus auras in aetherias, Verg. – v. Lebl., colles exire videntur, Ov.: exiit ad caelum arbos, Verg.: ut (novellae) in altitudinem exeant, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: de sponte eius (filiae), id est de voluntate exire, sich der freien Verfügung über sie begeben, Varro LL. 6, 71: de od. e vita, sterben, Cic.: e patriciis, den Stand der Patrizier verlassen, Cic.: exisse ex od. de potestate (sc. mentis), Cic., od. a se, Petron., seines Verstandes nicht mehr mächtig sein: numquam memoriā hominum, vergessen werden, Sen.: an iam memoriā exisse m. folg. Acc. u. Infin., Liv.: necesse est exeat in immensum cupiditas, die B. muß notwendig ins Unendliche ausschweifen, Sen. ep. 39, 5. – 2) insbes.: a) herauskommen aus usw., aere alieno, Cic. – b) entgehen, entwischen, vivus exiit, Vell. – c) bekannt werden, unter die Leute kommen, fama exiit, Nep.: exit oratio, Cic.: libri ita exierunt, Cic.: opinio etiam sine auctore exierat m. folg. Acc. u. Jnfin., Liv.: exiit in turbam m. folg. Acc. u. Infin., es ist bekannt geworden, Nep. – d) ganz wie έξέρχομαι, v. der Zeit, vergehen, ablaufen, zu Ende gehen, vorübergehen, verfließen, dies indutiarum exiit, Liv.: quinto anno exeunte, Cic.: securus tibi et laetus dies exit, Plin. pan. – summum bonum immortale est, nescit exire, es kennt kein Ende, Sen. – e) sich erstrecken, exit et in Maias sacrum Florale Kalendas, Ov.: vita licet supra mille annos exeat, Sen.: dah. von Ereignissen usw. in der Zeit, fallen, in hunc mensem, Ov.: in urbis nostrae ducentesimum annum, Plin. – f) ausgehen = sich endigen, v. Verben, dummodo per eandem litteram in infinitivo exeant, Quint. 1, 6, 8. – g) sich hinwenden zu usw., in iram, zornig werden, Lucan.: in alqm, wüten, Stat. – h) in der Rede abschweifen, in laudes Castoris et Pollucis, Quint. 11, 2, 11. – II) tr.: 1) über etw. hinausgehen, es überschreiten, limen, Ter.: Avernas valles, Ov.: übtr., modum, Ov.: lubricum iuventae, hinter sich haben, Tac. – 2) einer Sache sich entziehen, ausweichen, entgehen, tela oculis, Verg. Aen. 5, 438: vim viribus, wir »G. mit G. vertreiben«, Verg. Aen. 11, 750: adversariorum declinat ictus et vigilanti exit obtutu, Ambros. de off. 1, 10, 32. – / Ungew. Imperf. exiebat, Corp. inscr. Lat. 11, 1356: exiebant, Itala act. apost. 8, 7: Perf. exit = exiit, Plaut. Pseud. 730 Fl. (mit cod. Ambr.). Verg. Aen. 2, 497: Fut. exeam, Vulg. Iudith 8, 32: exies, Vulg. Matth. 5, 26 u. Luc. 12, 59: exiet, Sen. ep. 17, 9 u. 113, 20 H.; apoc. 3, 1 H. u. B. Tert. adv. Iud. 13 u.a. Eccl.: exient, Itala euang. Ioann. 7, 38 (vgl. Neue-Wagener Formenl.3 2, 326 f. u. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 257 f. Bünem. Lact. 4, 13, 20. Rönsch Itala S. 292 f.). – Partiz. exiens, ungew. Plur. exientes = exeuntes, Itala (Cant.) Luc. 5, 2 u. Itala (Turic.) 4. Esdr. 9, 29: Partiz. exitus, vollendet, ad exitam aetatem, Paul. ex Fest. 28, 5.

    lateinisch-deutsches > exeo

  • 20 venor

    vēnor, ātus sum, ārī (vielleicht zu altind. veti, ist hinter etwas her, verfolgt, ahd. weida, Jagd, nhd. Weid-mann), jagen, I) intr.: eos, qui venari solent etc., Cic.: studes an piscaris an venaris an simul omnia? Plin. ep.: nobis venari nec vacat nec libet, Plin. ep.: venor pedes (zu Fuß), Curt.: noctu venatum ire, Liv. epit.: in nemus ire parant venatum, Verg.: alere canes ad venandum, Ter.: canum alacritas in venando, Cic.: aluntur venando, sie nähren sich von der Jagd, Mela: venando iugulum et costam fregit, Spartian.: Partiz. subst., venantum (der Jäger) voces, Phaedr. 1, 12, 7. – Sprichw., stultitiast venatum ducere invitas canes (vgl. canis no. I, a), Plaut. Stich. 139: iubeas unā operā me piscari in aëre, venari autem rete iaculo in medio mari, Plaut. asin. 100. – II) tr. ein Tier jagen, auf ein Tier Jagd machen, 1) eig., v. Tieren, apros, Apul.: leporem, Plaut. u. Verg.: feras, Sen. u. (v. Löwen) Gell.: muscas (v. den Wespen), Plin. – v. Fischfange, fugientes cum mari pisces circa tuguria, Plin. 16, 3. – 2) bildl., auf etwas Jagd machen, nach etwas streben, in ea re laudem modestiae, Cornif. rhet.: suffragia ventosae plebis, Hor.: viros, in das Netz zu ziehen suchen, Phaedr.: viduas avaras, Hor. – / venor passiv, Enn. fr. scen. 297; vgl. Prisc. 8, 20. – Parag. Infin. venarier, Lucr. 5, 1248: synkop. Genet. Plur. Partiz. Präs. venantum, Lucr. 4, 988 (999). Verg. Aen. 9, 551 u.a. Ov. met. 2, 492 u.a. Phaedr. 1, 12, 7.

    lateinisch-deutsches > venor

См. также в других словарях:

  • Aquila non capit muscas. — См. Орел мух не ловит …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • MUSCA Canina — seu Cynomyia una ex decem Aegypti plagis. Cum enim certum sit, muscas saepenumero immensum multiplicari, ut olim apud Eleos, ubi muscarum copia pestilentiam attulit, Plin. l. 10. c. 28. et in Cantabria Romani, pretiô datô, μις̔οςθηροῦντες πρὸς… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ISA — S.p.A. (Industria Servizi Agroalimentari) Rechtsform Aktiengesellschaft Sitz Villacidro, Italien Umsatz 226,553 Mio. EUR (2006) [1] …   Deutsch Wikipedia

  • ISA - Industria Servizi Agroalimentari — ISA S.p.A. (Industria Servizi Agroalimentari) Unternehmensform Aktiengesellschaft Unternehmenssitz Villacidro, Italien Umsatz 226,553 Mio. EUR (2006) …   Deutsch Wikipedia

  • ISA S.p.A. — ISA S.p.A. (Industria Servizi Agroalimentari) Unternehmensform Aktiengesellschaft Unternehmenssitz Villacidro, Italien Umsatz 226,553 Mio. EUR (2006) …   Deutsch Wikipedia

  • Industria Servizi Agroalimentari — ISA S.p.A. (Industria Servizi Agroalimentari) Unternehmensform Aktiengesellschaft Unternehmenssitz Villacidro, Italien Umsatz 226,553 Mio. EUR (2006) …   Deutsch Wikipedia

  • MUSCAE — I. MUSCAE dicti Plauto in Mercat. Actu. 2. sc. 3. qui Horatio l. 2. Sat. 8. Umbrae, convivae non invitati, et θράσος verarum Muscarum, Homero iam notatum, imitantes: Hae, quia a templis Bacchi Cererisque non aeque aberant ac ab aede Herculis, in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SORTES Convivales — occurrunt apud Ael. Lamprid. in Heliogabalo, c. 22. Sortes sane convivales scriptas in cochlearibus habuit tales, ut alius exiret decem camelos, alius decem muscas, alius decem libras auri, alius decem ova pullina, ut verae sortes essent, et fata …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Amanite tue-mouches — Amanita muscaria …   Wikipédia en Français

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • MUSCARIUS — Graece Α᾿πόμις̔ος, Herculis epitheton, quod muscas ab aede sua abigeret, Plin. l. 10. c. 29. et Solin. c. 1. Imo et Iovis, Clemens in Protrept. Α᾿πομυίῳ Διῒ θύουσιν Η᾿λεῖοι; Π῾ωμαῖοι δὲ Α᾿πομυίῳ Η῾ρακλεῖ, Muscario Iovi litant Elienses, Roman vero …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»